Qələmi silaha dəyişən müəllim: Əfqan müəllimin son dərsi  

1930-cu il iyulun 1-də Kəlbəcərin “Alaqaya” deyilən uca qayasının ətəyində bir körpə dünyaya göz açdı. Ona Əfqan adı verildi (Əhmədov Əfqan Məhəmməd oğlu). Təbiətin coşub-daşdığı, çayların gur axdığı bir zamanda doğulduğu üçün yaxınları onu mehribanlıqla “Daşqın” adlandırırdılar.

Gənc yaşlarından Əfqan müəllimin həyatı elm və insan sevgisi ilə yoğruldu. 1964-cü ildən Ağdamın Umudlu kəndində pedaqoji fəaliyyətə başladı. Uzun illər rus dili müəllimi olaraq çalışdı və minlərlə şagirdin həyatına işıq saçdı. Onun sinif otağı yalnız dərs keçilən məkan deyildi, orada həm də insanlıq, dürüstlük və mərhəmət dərsləri verilirdi.

Əfqan müəllim hər zaman imkansız uşaqların himayədarı olmuşdu. Məktəbə gəlməyə imkanı olmayanları öz vəsaiti hesabına geyim və ləvazimatlarla təmin edərdi. 

 Şagirdləri onu yalnız müəllim deyil, həm də ata və dost kimi xatırlayırlar.

O, övladlarına və tələbələrinə elm və həyat dərsləri verməklə yanaşı, dürüstlük, ədalət və cəsarət prinsiplərini də aşılayırdı. Xüsusilə qızların təhsilinə böyük önəm verirdi, onların həyatın hər sahəsində irəliləməsini arzulayırdı. “Gənclərimiz elmli olsun, dürüst olsun, ədalətsizliklə barışmasınlar” – bu, onun həyat fəlsəfəsi idi.

Səkkiz övlad atası olan Əfqan müəllim nümunəvi ailə başçısı idi. Xanımına isə daim deyirdi:

“Ölüm haqqdır. Mən getsəm, ağlama. Qoyma uşaqlarımın qəlbi sızılasın.”

Həmçinin oxuyun

Yüksək vəzifəli şəxs VƏFAT ETDİ 

Ruslan Eyyubovdan XƏBƏR VAR    —   Nə istəyir?

Həbsdəki eks-icra başçılarından yalnız - Biri amnistiyaya düşür 

Bu ərazilərdə qar yağmağa BAŞLADI     —    PROQNOZ 

Amma həyat yalnız məktəb və ailə ilə bitmirdi. Qarabağın üzərinə qara buludlar çökəndə, düşmən torpaqlarımıza göz dikəndə, Əfqan müəllim susmadı.

 Kənd camaatı ilə birlikdə özünümüdafiə dəstəsinə qoşuldu, əlinə silah aldı və doğma yurdunu qorumaq üçün sinəsini sipər etdi.

1-ci Qarabağ müharibəsi illərində erməni silahlı birləşmələri kəndləri yandırır, günahsız insanları qətlə yetirir və minlərlə insan doğma evindən didərgin düşürdü. Azərbaycan xalqı isə bütün gücü ilə müqavimət göstərirdi. Əfqan müəllim də bu müqəddəs mübarizədə ön sırada idi. Müəllimin əlləri indi qələm deyil, silah tuturdu.

Nəhayət, 1992-ci il iyunun 17-də – 62 yaşında düşmənlə mübarizə zamanı erməni silahlı dəstələrinin tank atəşinə tuş gələrək həlak oldu. Amma bu son deyil, əslində başlanğıc idi:

 Əfqan müəllim şagirdləri ilə

Əfqan müəllim ömrünü insanlara həsr etmiş bir müəllim, mərhəməti ilə yadda qalan bir insan və Vətən yolunda canını fəda etmiş qəhrəman kimi əbədi yaddaşlarda yaşamağa başladı.

Onun həyatı bir ömürlük pedaqoji missiyanın, insanlığa sədaqətin və Vətən sevgisinin canlı nümunəsi idi. Şagirdlərinin qəlbində işıq, övladlarının həyatında dayaq, xalqın yaddaşında qəhrəman olaraq qaldı. 

Baba, ruhun şad olsun.

Pərvin ŞAKİRQIZI

Oxu24.com üçün