Həsən Bəsri belə deyir:

كانَ الحُسَينُ بنُ عَلِيٍّ سَيِّدًا زاهِدًا وَرِعًا صالِحًا ناصِحًا حَسَنَ الخُلُقِ، فَذَهَبَ ذاتَ يَومٍ مَعَ أصحابِهِ إلى بُستانِهِ، وكانَ في ذلِكَ البُستانِ غُلامٌ لَهُ اسمُهُ صافي، فَلَمّا قَرُبَ مِنَ البُستانِ رَأَى الغُلامَ قاعِدًا يَأكُلُ خُبزًا، فَنَظَرَ الحُسَينُ إلَيهِ وجَلَسَ عِندَ نَخلَةٍ مُستَتِرًا لا يَراهُ، فَكانَ يَرفَعُ الرَّغيفَ فَيَرمي بِنِصفِهِ إلَى الكَلبِ ويَأكُلُ نِصفَهُ الآخَرَ. فَتَعَجَّبَ الحُسَينُ مِن فِعلِ الغُلامِ، فَلَمّا فَرَغَ مِن أكلِهِ قالَ: الحَمدُ للّهِ رَبِّ العالَمينَ، اللّهُمَّ اغفِر لي، وَاغفِر لِسَيِّدي، وبارِك لَهُ كَما بارَكتَ عَلى أبَوَيهِ، بِرَحمَتِكَ يا أرحَمَ الرّاحِمينَ.

فَقامَ الحُسَينُ وقالَ: يا صافي، فَقامَ الغُلامُ فَزِعًا وقالَ: يا سَيِّدي وسَيِّدَ المُؤمِنينَ، إنّي ما رَأَيتُكَ، فَاعفُ عَنّي. فَقالَ الحُسَينُ: اِجعَلني في حِلٍّ يا صافي، لِأَنّي دَخَلتُ بُستانَكَ بِغَيرِ إذنِكَ. فَقالَ صافي: بِفَضلِكَ يا سَيِّدي وكَرَمِكَ وسُؤدُدِكَ تَقولُ هذا. فَقالَ الحُسَينُ: رَأَيتُكَ تَرمي بِنِصفِ الرَّغيفِ لِلكَلبِ وتَأكُلُ النِّصفَ الآخَرَ، فَما مَعنى ذلِكَ؟ فَقالَ الغُلامُ: إنَّ هذَا الكَلبَ يَنظُرُ إلَيَّ حينَ آكُلُ، فَأَستَحي مِنهُ يا سَيِّدي لِنَظَرِهِ إلَيَّ، وهذا كَلبُكَ يَحرُسُ بُستانَكَ مِنَ الأَعداءِ، فَأَنَا عَبدُكَ، وهذا كَلبُكَ، فَأَكَلنا رِزقَكَ مَعًا.

فَبَكَى الحُسَينُ وقالَ: أنتَ عَتيقٌ للّه، وقَد وَهَبتُ لَكَ ألفَي دينارٍ بِطيبَةٍ مِن قَلبي. فَقالَ الغُلامُ: إن أعتَقتَني فَأَنَا اُريدُ القِيامَ بِبُستانِكَ. فَقالَ الحُسَينُ: إنَّ الرَّجُلَ إذا تَكَلَّمَ بِكَلامٍ فَيَنبَغي أن يُصَدِّقَهُ بِالفِعلِ، فَأَنَا قَد قُلتُ: دَخَلتُ بُستانَكَ بِغَيرِ إذنِكَ، فَصَدَّقتُ قَولي، ووَهَبتُ البُستانَ وما فيهِ لَكَ، غَيرَ أنَّ أصحابي هؤُلاءِ جاؤوا لِأكلِ الثِّمارِ والرُّطَبِ فَاجعَلهُم أضيافًا لَكَ وأكرِمهُم مِن أجلي، أكرَمَكَ اللّهُ يَومَ القِيامَةِ وبارَك لَكَ في حُسنِ خُلقِكَ وأدَبِكَ. فَقالَ الغُلامُ: إن وَهَبتَ لي بُستانَكَ فَأَنَا قَد سَبَّلتُهُ لِأَصحابِكَ وشيعَتِكَ. قالَ الحَسَنُ [البَصرِيُّ]: فَيَنبَغي لِلمُؤمِنِ أن يَكونَ كَنافِلَةِ رَسولِ اللّه (ص).

"Hüseyn ibn Əli (İmam Hüsey (ə)) alicənab, zahid, təqvalı, saleh, xeyirxah və xoşəxlaq bir şəxs idi. Bir gün o Həzrət səhabələri ilə bağına getmişdi. Bağa Safi adlı bir qulamı baxırdı. Həzrət bağa yaxınlaşdıqda, qulamın oturub çörək yediyini gördü. İmam qulamın onu görə bilmədiyi bir xurma ağacının altında əyləşdi. Qulam yedikcə əlindəki girdə çörəyin bir tikəsini yanındakı itə atır, bir tikəsini də özü yeyirdi. Hüseyn (ə) də qulamın bu işinə təəccüblə nəzər salmağa başladı. Nəhayət, qulam yeməyini yeyib qurtarandan sonra dedi: "Həmd yalnız aləmlərin rəbbi olan Allaha məxsusdur! İlahi, ey rəhm edənlərin rəhmlisi, rəhmətinə görə məni və sərvərimi bağışla, ata-anasına bərəkət verdiyin kimi, ona da bərəkət ver!"

Bu zaman Hüseyn (ə) ayağa qalxıb buyurdu: "Ey Safi!"

Qulam həyəcanlı halda durub dedi: "Ey mənim və bütün möminlərin sərvəri, gəlişinizdən xəbərsiz oldum, məni bağışla!"

Hüseyn (ə) dedi: "Ey Safi, məni halal et ki, səndən icazəsiz bağına girdim."

Safi dedi: "Ey mənim sərvərim, siz fəzilət, böyüklük və alicənablığınızdan belə deyirsiniz!"

Hüseyn (ə) buyurdu: "Girdə çörəyin yarısını itinə verdiyini, yarısını da özün yediyini gördüm. Bir başa sal, bunun mənası nədir?"

Qulam dedi: "Ey mənim sərvərim, mən çörək yeyəndə, bu it də mənə baxırdı. Mən onun baxışından utandım. Axı o da bağınızı düşmənlərdən qoruyur. Mən sizin qulamınız, o isə itinizdir. Hər ikimiz səndən çatan ruzidən yeyirik."

Hüseyn (ə) ağlayıb buyurdu: "Artıq Allah yolunda azadsan və sənə səmimi qəlbdən iki min dinar (qızıl pul) da bağışlayıram."

Qulam dedi: "Məni azad etsən də, yenə bağınızda işləməyə razıyam."

Hüseyn (ə) buyurdu: "Kişi verdiyi sözə əməl etməlidir! Mən əvvəldə sənə dedim ki, bağına icazəsiz girmişəm. Demək, sözümü təsdiq edərək bağı bütünlüklə sənə bağışlayıram. Amma bu səhabələrim mənimlə meyvə, xurma yeməyə gəlmişlər. Onları mənə görə qonaq et və hörmətlə qarşıla ki, Allah-Taala da Qiyamət günü səni hörmətlə qarşılasın və xoş əxlaqın, ədəbinə görə də sənə bərəkət versin."

Qulam dedi: "Əgər bağı mənə bağışladınsa, mən də onu səhabələrin və şiələrinə vəqf etdim." ("Məqtəlul-Huseyn (ə)", Xarəzmi, c.1, səh.153.)