Müəyyən qoxular vardır həyatımızda, həyatımızın ən pis məqamında belə o qoxu burnumuza gəldikdə bizə xoş təsurat yaradır. Məsələn ocaq qoxusu, məsələn yağışdan sonra torpaq qoxusu. Heç düşündünüzmü bu qoxular niyə bizə bu qədər pozitiv duyğular yaradır? Məncə səbəbi atalarımızdır, çünki atalarımızın hiss etdikləri ilk qoxular ocaq və torpaq qoxsudur.

İnsan yaddaşı müxtəlif hissələrə bölünür. Qulaq yaddaşı, göz yaddaşı lakin mənim fikrimcə bunlardan ən güclüsü burun yaddaşıdır. Həyatımızda ilk dəfə tanış olduğumuz hər hansısa bir qoxu, illər sonra burnumuza gəldikdə, bizi həmin o ilk ana səyahət etdirmirmi?

Genetikanın üzərimizdə olan təsirini əsla dana bilmərik. Necəki atalarımız vəhşi heyvanlardan qorxaraq ömrülrəni keçirdikləri üçün biz hələdə arxamızı bir yerə dayamadan özümüzü tam güvəndə hiss etmirik, eləcədə atalarımızın isinmək üçün qaladığı ocaq qoxusu, əkinçiliyin inkişafı üçün müxtəlif ayin günləri keçirərək yağışın yağmasına sevindikləri o qoxular bizim içimizə əsrlər sonra da xoş təsuratlar yarada bilir.