Tərtərin İlıxçılar kəndində düşmən gülləsi, topu, mərmisi altında böyümüşük. Hər zaman düşmənə nifrət bəsləmişik. Qisas gününü gözləyirdik.

Bunu Azvision.az -ın əməkdaşı ilə söhbətində Vətən Müharibəsinin qəhrəman döyüşçülərindən biri olan 24 yaşlı müddətdən artıq hərbi qulluqçu Sadiq Abbaslı deyib.
Kəşfiyyatçı bildirib ki, Suqovuşan, Talış kəndi, Mübariz postu daxil olmaqla 25 kəndin azad olunmasında iştirak edib.

“Orta məktəbi bitirdikdən sonra hərbi xidmətə yollandım. Xaçmaz rayonunda Hərbi Hava Qüvvələrində xidmət etmişəm. Qayıdandan sonra Tərtərdə kəşfiyyat bölümünə yazıldım, kurs keçdim və xidmətə başladım. Artıq 3 ilə yaxındır ki, xidmət edirəm.

Atam müharibə veteranıdır, II qrup əlildir. Bizə həmişə işğal olunan torpaqların, Vətənin gözəlliyindən, döyüşlərdən danışırdı. Biz top, güllə səsi ilə böyüdüyümüz üçün hər zaman düşməni məhv etmək arzum olub. Bu yolda şəhid olub ali zirvəyə ucalmaq və qazi olmaq da var idi. Şəhidlik ən ali zirvədir, qismət olmadı, qazi kimi geri qayıtdıq", - Sadiq Abbaslı deyib.

Qazinin sözlərinə görə, döyüşlər zamanı 2 dəfə yaralansa da, düşmənə qarşı vuruşmağa davam edib və yüksəkliklərə doğru addımlayıb.

“Tək mən deyil, bütün yoldaşlarımız belə idi. Yaralansaq belə dayanmırdıq, yenə də vuruşurduq. Lakin noyabrın 4-də Tonaşen istiqamətində 3-cü dəfə ağır yaralandım, düşmən mühasirəsində idik, yoldaşlarım məni oradan çıxarıb, 5 kilometrlik yolu çiyinlərində aparıblar".

Sentyabrın 27-dən əks hücum əməliyyatlarında iştirak edən hərbçi bildirib ki, düşmən onlardan qorxub qaçırdı: “Erməni hərbçiləri bizi görəndə silah-sursatını qoyub qaçırdı. Onlar bizim kəşfiyyatçılardan çox qorxurdular, bizimlə qarşılaşmaqdan qaçırdılar. Onlar ancaq artilleriya ilə atəş açırdı. Düşmənin çoxlu sayda şəxsi heyətini, texnikasını məhv edirdik. Şəhid yoldaşlarımızın qanı yerdə qalmadı.

Hər kəndi, hər rayonu işğaldan azad etdikdə insan qürurlanırdı, sevinirdi. Gücümüzə güc gəlirdi və daha da irəliləmək, daha çox torpaqları azad etmək istəyirdik. Yaralı vəziyyətdə irəliləyirdik, dağa dırmaşırdıq. Komandirlərimiz öndə gedirdi, verdiyi tapşırıqları yerinə yetirirdik".

Qəhrəman hərbçimiz döyüşə yollanarkən oğluna öz paltarını verdiyini və gələcəkdə Polad kimi şərəfli general olmağı vəsiyyət etdiyini deyib.

“Milli qəhrəman Polad Həşimovun 3 mərasimində övladım dünyaya gəldiyi üçün ona generalımızın adını verdim. Əks hücum əməliyyatları başlamışdan öncə öz formamı oğluma hədiyyə edib çıxdım. Dedim ki, “sağ-salamat qayıdanda səndən alacam”.
Ailəmə isə vəsiyyət etdim ki, əgər şəhid olarsam, oğlumu Vətən sevgisi ilə böyüdün, 14 yaşında Akademiyaya aparın və Polad kimi oxusun, general olsun.

Murov dağı düşməndən 4 saata azad etdik. Bizə istirahət verilmişdi. O zaman komandirim övladımı bir saatlıq görməyə razı oldu. Övladımla görüşdüm. Qayıdanda anama dedim ki, “biz bu gün torpaqları azad etməsək, qisas övladıma qalacaq”. Bunu deyib evdən çıxıb. Vətənin qisasını övladlarımıza saxlamadıq, biz azad etdik”.

S.Abbaslının 21 yaşlı qardaşı da evdə heç kimə demədən könüllü ordu sıralarına qoşulub: “Mən döyüşə gedəndən sonra hərbi hissələrin birinə gəlib, döyüşlərə qatılmışdı. Bir-birimizdən xəbərsiz eyni istiqamətdə döyüşmüşük. Onun döyüşlərdə olduğunu Suqovuşanda küçə döyüşləri zamanı bildim. Dedim ki, “sən evə qayıt, birimiz qalaq”. Dedi ki, “yox, mən də bu Vətənin bir oğluyam. Sənin kimi Vətən uğrunda döyüşəcəyəm". Qardaşım hazırda Laçında hərbi xidmətdədir".

Müsahibimiz evə qayıtmadan əvvəl Azərbaycanın Milli Qəhrəmanı Vəzir Orucovun büstünü ziyarət etməyi özünə borc bilib.

"Onda dedim ki, Komandir qisasınızı aldıq, biz düşməni məhv etdik, torpaqlarımız azaddır. Sağ ayağımda sinir zədələnməsi olduğu üçün yenidən hospitala qaytarıldım. Tezliklə sağalacağımı gözləyirəm. Sağaldıqdan sonra yenidən xidmətə qayıdacağam", - deyə Müzəffər Ordumuzun qalib hərbçisi vurğulayıb.