İranın qürurlu deputatları hər zaman öz ölkələrinin mənafeyini qorumaq üçün səhnədədirlər, amma bu dəfə elə bil ki, Rusiyanın Zəngəzur dəhlizinə dəstəyi onları ciddi şəkildə silkələdi. Bizim çox hörmətli Fədahüseyn Maleki cənabları isə açıqca hiddətlənərək bu hadisəni "arxadan zərbə" adlandırıb. Deyəsən, arxadan gələn zərbələr İran siyasətinin ən həssas nöqtəsinə toxunur.

Görəsən, Rusiya nə vaxt İranla "arxa cəbhədən" işləməyi öyrənib? Fars körfəzindəki üç adada öz qəzəbini hiss etdirən Tehran, indi də Zəngəzur məsələsində sərt çıxışlar etməyə hazırdır. Amma burda bir sual yaranır: İranın diplomatiyası o qədər "qətiyyətli cavaba" hazırdırsa, niyə hər addımda panikaya düşüb qışqırmağa başlayır?

Rusiya isə sakitcə öz dəhlizini planlayır, İran da bunu "arxadan zərbə" kimi qəbul edir. Amma əslində zərbə heç arxadan gəlməyib - zərbə açıq-aşkar verilir. Sadəcə İranın diplomatik eynəkləri hər şeyi fərqli göstərir, ya da bəlkə, Tehran bu dəfə də cizgiləri dəqiqləşdirmək üçün rəsmini, qayçını əlinə alıb yenidən çəkir.

Bəlkə də İran üçün ən yaxşı "arxa" həmişə qarşıya çevrilib baxıla bilən tərəf olmalıdır. Ancaq görəsən, Tehran bu zərbələri qəbul etməyə nə qədər hazırdır? Bəlkə, əslində İran bu "arxadan zərbə"lərin səbəbini axtarmalıdır - bəlkə də dəhlizlərin arasında bir yerdə gizlənib.

Hər şey bir yana, Zəngəzur dəhlizi müzakirələri İrana yaxşıca əyləncə verdi, hələ ki Moskva öz strategiyasını səssizcə davam etdirir. Nəticədə, Fədahüseyn Maleki və digərləri üçün bu "arxadan zərbələr" daha çox, öz reflekslərini yenidən nəzərdən keçirmək üçün bir fürsət yaradır.