Dini təlimlərin nəzərinə görə, insanın ölüm barəsində düşünməsi təbii bəhrələrdən məhrum olmasına gətirib çıxartmaz. Bəlkə ona şərait yaradar ki, dünyada olan nemətlərdən daha layiqli həyat qurmaq üçün istifadə etsin.

İnsanın həm dünyası vardır, həm də axirəti. Dünya - axirətin qiymətidir, sərmayə əldə etmək yeridir.

Ölümü düşünmək həyat tormozuna bənzəyir. O zaman ki, nəfsani istəkləri həddi aşır, insan ölümü yada salaraq bu istəklərinə tormoz edə bilər.

O zaman ki, insan seçim qarşısında qalar, ölümü yada salmaq axirəti seçməsinə gətirib çıxardar.

İmam Əli (ə) buyurur: "Ləzzətləri aradan aparanı, şəhvəti qaraldanı, arzuları sındıranı yada salın. O zaman ki, çirkin işlərə tərəf tələsirsiniz, Allahdan yardım istəyin".

O zaman ki, insan ölümü yada salar - ölümdən sonrakı dünyaya yəqinlik əldə edər. O zaman ölümü yox olmaq hesab etməz. Həyatının ancaq bu dünyada keçəcəyinə inanmaz. O, dünyanı həyatının müqəddiməsi bilər. Ölümü başqa dünyaya köçmək üçün körpü kimi görər. Başa düşər ki, bu dünyada müsafirdir və ömür - ona verilən sərmayədir. O dünyanı kiçik bir çay kimi görər ki, onda üzərək böyük bir okeana qoşular ki, bu da Qiyamətdir.

Ölümü bu cür təsvir edənlər üçün həyat seçimləri asan olar. Müsibətlər daha az əzab verər. Həyatın çətinliklərini asanlıqla arxada qoya bilər. Çünki bu həyat onun üçün mühüm olmaz. O zaman ki, ölüm onun sorağına gələr, pərişan olmaz. Çünki ömrü boyu onun haqqında düşünmüşdür və ona hazırlığı vardır.

Ölüm haqqında düşünmək insanı günahdan çəkindirər və yaxşı əməllərə tərəf təşviq edər. Bu cür insan tövbə qapısından əl çəkməz və həyatının nə zaman sona çatacağını bilmədiyi üçün, daima yaxşı əməllərə tərəf hərəkət edər. Dünyadakı sərmayəsini bada verməz. Onu yaxşı əməllərə sərf edər.

Beləliklə deyə bilərik ki, ölüm elə bir fikri tormozdur ki, insanı nəfsani istəklərdən saxlayar. İnsana axirəti tanıdar və dünyadan bir körpü kimi istifadə etməsinə yol açar. İnsan günahdan qaçar və yaxşı əməllərə üz tutar. Daima Allaha diqqət edər və Ondan yardım istəyər.